Tussen hoop en vrees

Let op: Hier kunnen uitslagen bij staan die uw arts nog niet met u heeft besproken of die nog aangepast kunnen worden. Dit kan soms moeilijk zijn. Wilt u de uitslagen liever horen van uw arts mét uitleg wat dat voor u betekent? Wacht dan tot uw volgende afspraak.

* Doorgaan, ik wil mijn uitslagen WEL inzien
* Terug, ik wil mijn uitslagen NIET inzien.

Waarom? Waarom heb ik toch nooit een klein beetje geduld? Er wordt nota bene gezegd dat het inzien van uitslagen, ZONDER uitleg (!!!) soms moeilijk kan zijn. En wie drukt er op ‘doorgaan?’ Juist!

Tot mijn verbazing opent zich een venster vol labuitslagen. Vier lange lijsten vol uitslagen van 19 mei. De dag van de bevalling. En een kolom van 23 juni 2022. Ik vlieg door de uitslagen heen. HB 6.5! Al een hele verbetering als ik me bedenk dat ik van 5.2 kom. Verder wat termen die ik niet begrijp, maar waarvan de scores allemaal binnen het normaal vallen.

Dan de stollingswaarden… allemaal negatief. Ik hoor mezelf zuchten van opluchting. Want volgens mij ging het hier om. Er zou gekeken worden naar mijn HB, naar eventuele stollingsafwijkingen en naar mijn schildklier. Maar die laatste is iedere zes weken geprikt tijdens de zwangerschap en inderdaad, de TSH is nog netjes 1,25. Keurig binnen het normaal.

Ik leg mijn telefoon op het nachtkastje en zak met mijn hoofd weer terug in het kussen. Het is inmiddels 23:30 en het lukt maar niet om in slaap te vallen. Ik verlang naar Tim. Naast me in bed. Om tegenaan te kroelen en weg te vliegen naar dromenland. Ik probeer het op mijn linkerzij, op mijn rechterzij. Zelfs als een zeester in het midden van het bed, maar ik blijf onrustig.

Opnieuw pak ik mijn telefoon erbij. Opnieuw log ik in op de pagina van het Maasstad ziekenhuis. En opnieuw druk ik op de knop ‘doorgaan.’ En 5 tellen later heb ik spijt.

Helemaal onderaan het formulier, onder mijn schildklierwaardes staat het vakje met ‘anti TPO.’ Met erachter POSITIEF. Als ik de afgelopen jaren iets heb geleerd, is dat positief niet veel goeds betekent. Behalve met een zwangerschapstest dan…

Ik google als een razende in een nieuw venster en ik hoop de betekenis nog terug te kunnen draaien voordat Google me uitlegt wat ‘anti TPO’ inhoudt; Antistoffen die de schildklier aanvallen. Zij veroorzaken een ontsteking en beschadigen de schildklier. De TPO antistoffen kunnen leiden tot verminderde vruchtbaarheid, een miskraam of vroeggeboorte. 

Neeeee, neeeee, alsjeblieft. Neee! Ik ben mijn kleine mannetje verloren na een loodzware en angstige zwangerschap. Ik had verdomme dood kunnen zijn en moet nu verder met dit grote verdriet. Dan mag ik als cadeautje nog even onder het mes, omdat er zich nog een - nader te bepalen - stukje weefsel vastklampt in mijn baarmoeder. En daarna had ik klaar willen zijn. Ik had deze verschrikkelijke nachtmerrie af willen sluiten en samen met mijn gezinnetje willen bepalen welke weg nu verder. Zorgeloos op vakantie willen gaan. Is het niet genoeg geweest nu?

We zijn nu drie dagen verder en eigenlijk weten we nog niets. We weten alleen dat mijn schilklierwaardes nog binnen het normaal vallen en dat er dus geen acute zorg wordt opgezet op dit moment. 22 juli zullen we telefonisch te horen krijgen wat deze antistoffen voor ons in petto hebben. Voor mijn lijf en voor onze toekomst. Voor de kinderwens die nog zo vurig aanwezig is.

En tot die tijd, wil ik het graag loslaten. Ergens moet ik lachen om deze uitspraak. Want het enige wat ik op dit moment kan loslaten is het huishouden. Omdat het zonnetje buiten zoveel lekkerder is. Ik kan dit soort uitslagen helemaal niet loslaten en ik ben ergens al hoofdrolspeelster van het ergste scenario. Als voorbereiding op? Omdat de klap anders zo hard aankomt? Of omdat de waarheid misschien ergens verborgen ligt tussen hoop en vrees en het dus misschien wel kan meevallen?

De tijd zal het leren.